Miody Gęsto Cieknące – tutaj serwujemy miód !

Piszemy o miodzie, pszczołach, pasiece wszystkich tematach pszczelarskich….

Czołem! Dzięki, że wpadasz na naszego bloga. Śmiało włącz się do
dyskusji i zasubskrybuj kanał RSS aby być na bieżąco. Na razie!

Miód jakie ma węglowodany ?

Miód jest jednym z najstarszych i najcenniejszych produktów naturalnych, który ma wiele korzyści dla zdrowia i urody. Miód jest bogaty w węglowodany, które są głównym źródłem energii dla organizmu. Węglowodany dzielą się na proste i złożone, w zależności od liczby i sposobu połączenia cząsteczek cukrów. Węglowodany proste są szybko trawione i podnoszą poziom glukozy we krwi, natomiast węglowodany złożone są wolniej trawione i zapewniają dłuższe uczucie sytości.

Miód zawiera głównie węglowodany proste, takie jak glukoza i fruktoza, które stanowią około 82% masy miodu. Glukoza i fruktoza są cukrami prostymi, które nie wymagają trawienia i są łatwo przyswajalne przez organizm. Glukoza jest niezbędna dla pracy mózgu i mięśni, natomiast fruktoza jest metabolizowana w wątrobie i może być przechowywana jako glikogen lub tłuszcz. Miód zawiera również niewielkie ilości innych cukrów prostych, takich jak maltoza, sacharoza czy dekstroza.

Miód ma niski indeks glikemiczny (IG), co oznacza, że nie powoduje gwałtownego wzrostu poziomu glukozy we krwi po spożyciu. Indeks glikemiczny miodu wynosi około 55, podczas gdy indeks glikemiczny białego cukru wynosi około 70. Niski indeks glikemiczny miodu sprawia, że jest on lepszym wyborem dla osób z cukrzycą lub insulinoopornością niż biały cukier. Miód może również pomóc w regulacji poziomu insuliny i hormonów odpowiedzialnych za apetyt.

Miód zawiera także niewielką ilość błonnika (ok. 0,2 g na 100 g), który jest rodzajem węglowodanów nieprzyswajalnych przez organizm. Błonnik pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu pokarmowego i zapobiega zaparciom. Błonnik może również wiązać się z cholesterolami i toksynami w jelitach i usuwać je z organizmu.

Miód jest więc produktem bogatym w węglowodany proste, które dostarczają organizmowi energii i mają korzystny wpływ na zdrowie. Miód jest lepszym słodzikiem niż biały cukier, ponieważ ma niższy indeks glikemiczny i zawiera więcej składników odżywczych. Miód można dodawać do napojów, deserów, sałatek czy sosów, ale należy pamiętać o umiarkowanym spożyciu, ponieważ miód jest wysokokaloryczny (ok. 320 kcal na 100 g) i może przyczyniać się do nadwagi lub próchnicy zębów.

Czy miód to cukier prosty?

Miód jest jednym z najstarszych i najbardziej naturalnych słodzików, który od wieków cieszy się uznaniem ze względu na swój smak i właściwości zdrowotne. Jednak czy miód jest dobry dla wszystkich? Czy osoby z cukrzycą mogą go spożywać bez obaw? Czy miód to cukier prosty? Na te i inne pytania postaram się odpowiedzieć w tym artykule.

Miód a cukier

Miód to produkt pszczeli, który powstaje z nektaru kwiatowego lub spadzi roślinnej. Pszczoły zbierają nektar lub spadź, przerabiają je w swoich organizmach i magazynują w plastrach miodu. Miód składa się głównie z wody i cukrów prostych, takich jak glukoza i fruktoza. Zawiera też niewielkie ilości sacharozy, maltozy i innych oligosacharydów. Ponadto miód zawiera wiele substancji biologicznie aktywnych, takich jak enzymy, witaminy, minerały, kwasy organiczne, flawonoidy, fenole i inne związki o działaniu antyoksydacyjnym, przeciwzapalnym i antybakteryjnym.

Cukier to natomiast produkt rafinowany, który powstaje z trzciny cukrowej lub buraków cukrowych. Cukier składa się prawie wyłącznie z sacharozy, czyli dwucukru zbudowanego z glukozy i fruktozy. Cukier nie zawiera żadnych wartościowych składników odżywczych ani substancji biologicznie aktywnych.

Pod względem kaloryczności miód i cukier są podobne. W 100 g miodu jest około 300-320 kcal, a w 100 g cukru około 400 kcal. Jednak pod względem indeksu glikemicznego (IG), czyli miary wpływu pokarmu na poziom glukozy we krwi, miód ma przewagę nad cukrem. Średni IG miodu wynosi około 60, podczas gdy IG cukru wynosi około 70. Oznacza to, że miód podnosi poziom glukozy we krwi wolniej i łagodniej niż cukier.

Miód a cukrzyca

Cukrzyca to choroba metaboliczna, która polega na zaburzeniu gospodarki węglowodanowej w organizmie. Występują dwa główne typy cukrzycy: typu 1 i typu 2. W cukrzycy typu 1 dochodzi do zniszczenia komórek beta trzustki produkujących insulinę, hormon odpowiedzialny za transport glukozy do komórek. W cukrzycy typu 2 dochodzi do insulinooporności, czyli zmniejszenia wrażliwości komórek na insulinę. W obu przypadkach skutkiem jest podwyższony poziom glukozy we krwi (hiperglikemia), który może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych.

Osoby z cukrzycą muszą kontrolować swój poziom glukozy we krwi poprzez stosowanie odpowiedniej diety, leków lub insuliny. Dieta diabetyka powinna być zbilansowana i bogata w błonnik pokarmowy oraz produkty o niskim lub średnim IG. Produkty o wysokim IG powinny być ograniczone lub unikane.

Czy osoby z cukrzycą mogą jeść miód? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Z jednej strony miód jest źródłem łatwo przysw

Pierzga pszczela – cóż to takiego?

Pierzga

Współcześnie stawia się na ekologię. Nagłówki prasowe krzyczą o ekologicznym podejściu, w radiu nadawane są audycje, które mają słuchaczy zachęcić do świadomego wyboru i życia w zgodzie z naturą.

Cóż jednak, gdy nie znamy podstawowych pojęć, którymi posługują się uczeni, którzy to wspominają, iż należy odstawić cukier na rzecz miodu?

Któż bowiem z nas wie co kryje się pod pojęciem pierzga pszczela?

Otóż, to nic innego jak pyłek kwiatowy, który zostaje zebrany przez pszczołę miodną, a który to zostaje zmieszany z miodem i wydzieliną gruczołów ślinowych pszczół.

Współcześnie trwają wciąż badania nad jej właściwościami, niemniej jednak pierzga pszczela, co zostało udowodnione, wpływa zdrowotnie na niedokrwistość, choroby jelit czy stany wyczerpania psycho-fizycznego.

Polecana jest wszystkim tym, którzy żyją aktywnie, którzy wciąż gdzieś się śpieszą i którzy nie mają czasu na odpoczynek. Pierzga pszczela podawana i spożywana może być na różne sposoby, a żaden nie zmniejsza jej właściwości. Sposób jej pozyskania jest jednocześnie ekologiczny i właśnie dlatego promowana jest ona szeroko wśród wszystkich obrońców natury.

Skład węglowodanów w spadzi jest bardzo zbliżony do składu w so­kach roślinnych.

W niektórych jednak latach występuje w spadzi trój -cukier melecytoza, którego nie ma w sokach roślinnych. Cukier ten powstaje przypuszczalnie pod wpływem wzmożonego w niektórych la­tach działania enzymów przewodu pokarmowego owadów korzystających z soków roślin. Poza tym miód spadziowy zawiera znacznie więcej substancji mi­neralnych niż nektar.


Spadź powstaje głównie na drzewach iglastych, gdyż tam najczęściej żerują mszyce produkujące jej duże ilości.

Mszyce bytują również niekiedy na drzewach liściastych i dzięki temu pszczelarze maja możliwość zaoferowania klientom miodu spadziowego liściastego. Różni się on smakiem i zapachem, jednak nie umniejsza to w niczym właściwościom tego miodu, które są w zasadzie prawie identyczne jak w miodzie ze spadzi iglastej.

 

 

 

 

Spadź jest drugim ważnym surowcem, z którego pszczoły wytwarzają miód.

Występuje ona w postaci kropel na różnych częściach roślin, głównie jednak na liściach drzew iglastych. Zasadniczym składnikiem spadzi są cukry występujące nieraz w bardzo wysokim stężeniu.

Dlatego pszczoły chętnie wsysają te słodkie krople i znoszą do ula; tam przera­biają je, podobnie jak nektar kwiatowy, na miód. Spadź i nektar po­chodzą z pra surowca, z soku roślinnego, który w przypadku spadzi z wewnętrznej tkanki roślin wydobywają owady specjalnie do tego przy­stosowane —  różnego  rodzaju  mszyce  i  czerwce.

Wspólną  cechą tych owadów jest podobnie uformowany otwór gębowy, zakończony mocna kłujką. Dzięki niej owady te mogą z łatwością nakłuwać tkanki zewnętrzne roślin i wysysać soki.

Mszyce i czerwce pobierają olbrzymie ilości so­ków roślinnych, z których zużywają tylko część znajdujących się tam węglowodanów i przede wszystkim białka. W tym intensywnym przerobie węglowodany zostają w większości wydalane na zewnątrz w postaci kropel, w miejscach gdzie te owady żerują.

Nektar – prekursor miodu..

Głównym surowcem, z którego pszczoły wytwarzają miód, jest nek­tar. Produkują go z soku roślinnego gruczoły nektarników.

 

Najczęściej nektarniki znajdują się na różnych częściach kwiatów, rzadziej na innych częściach rośliny. Dzięki wydzielaniu słodkiej cieczy nektarniki kwiatowe zwabiają owady. W czasie pobierania tej cieczy owady spełniają mimo woli czynność dodatkową — zapylają mianowicie kwiaty pyłkiem przy­niesionym na włoskach swojego ciała. Jakie jest natomiast znaczenie nektarników poza kwiatowych — dotychczas nie wiemy. Przypuszcza się, że wszystkie nektarniki spełniają przede wszystkim funkcje fizjologiczne, jako regulatory ciśnienia soków roślinnych.

Nektar jest wodnym roztworem cukrów (węglowodanów). Stężenie cuk­rów w nektarach nie jest jednakowe; zależy ono od gatunku rośliny wydzielającej nektar, od warunków klimatycznych, pory dnia lub roku i od innych czynników. W badaniach stwierdzono, że procentowa za­wartość cukrów w nektarach wynosi od 5 do 87%. Stwierdzono też wzajemną zależność między względną wilgotnością powietrza a ilością i stężeniem wydzielanego nektaru. Jeżeli powietrze jest stosunkowo wil­gotne, rośliny wydzielają więcej nektaru lecz o mniejszej zawartości cukrów.

Miód i jego pochodzenie…

Miód wytwarzany jest przez pszczoły z nektaru roślin lub ze spadzi, znoszonych do ula, przerabianych i wzbogacanych substancjami z gruczołów pszczelich i w końcu magazynowanych w komórkach plastrów.

Surowcami dla miodów sq więc nektar i spadź. Ponieważ surowce te pochodzą w poprzedzającym ogniwie przyrody z soku roślin (pra surowiec), zachodzi zatem pytanie, czy produkt wytworzony przez pszczoły z tego pra surowca też można uważać za miód.

Może istniałoby zadowalające uzasadnienie, gdyby nektar czy spadź swoim składem chemicznym nie różniły się od soku roślin. Wiadomo, że soki, w skład których wchodzą węglowodany w ilości 10—30%, składniki azotowe, tłuszcze, kwasy organiczne, kwasy nukleinowe, witaminy, sole mineralne, pod bardzo wysokim ciśnieniem krążą w tkankach roślin i oczywiście dochodzą do nektarników kwiatowych lub poza kwiatowych.

Nektarniki nie tworzą jednak ii tylko mechanicznej przegrody w formie sita, lecz pełnią dynamiczną funkcję przetwarzania, o czym decyduje wydzielina ich gruczołów. Dzięki temu nektar jest bardziej złożonym i szlachetniejszym płynem niż sok roślinny. W stosunku do spadzi podobną rolę pełnią substancje wewnętrznego wydzielania mszyc spadziujących. One oczywiście pobierają z roślin sok jako pra surowiec, ale wydalają płyn wzbogacony i zmieniony, który w następnym etapie staje się surowcem miodowym dla pszczół.

 

Nektar – prekursor miodu.. cz. 2

W nektarach roślinnych występują głównie sacharoza i cukry proste — glukoza i fruktoza, nazywane również cukrami redukującymi.

Cukry proste są bezpośrednio przyswajane przez organizm pszczół lub czło­wieka, sacharoza natomiast dopiero po jej rozłożeniu przez enzymy (fer­menty) na cukry proste.

W zupełnie świeżym nektarze innych cukrów nie znaleziono. Wielu naukowców mówi jednak o obecności w nektarze cuk­rów bardziej złożonych, wielocukrów, które można oznaczyć metodami laboratoryjnymi. Rozpoznano ich już ponad 10. Część z nich nie po­chodzi bezpośrednio z soków roślin, bo niektóre powstają w nektarze później, w czasie procesów biochemicznych wywoływanych działaniem enzymów. Są one produktem syntezy dwucukrów i cukrów prostych.

Nektar może zawierać substancje toksyczne dla organizmu pszczoły lub człowieka. Dotychczas stwierdzono z całą pewnością, że nektar i miód z rododendronu (R. ponticum) jest trujący dla pszczół i ludzi. Wiadomo jednak powszechnie, że poza kilkoma wyjątkami rośliny trujące (owoce, liście, łodygi) dostarczają nektar raczej wolny od substancji szkodli­wych. Nie można tego niestety powiedzieć o pyłkach, które zazwyczaj są równie trujące dla pszczół, jak dana roślina dla zwierząt czy ludzi.

Każdy wie, iż miód produkowany przez pszczoły  jest bardzo cenną substancją odżywczą , leczniczą, znaną od tysięcy  lat w medycynie naturalnej i kuchni.

miód

Miód jest tak zdrowy między innymi dlatego, iż w prawie osiemdziesięciu procentach zawiera cukry proste, przez co jest bardzo dobrze przyswajalny dla organizmu człowieka. Ma właściwości detoksykacyjne, antydepresyjne, wzmacnia apetyt, reguluje środowisko układu pokarmowego,  reguluje przemianę materii, wzmacnia organizm, ma właściwości  przeciwmiażdżycowe, poprawia wzrok, podnosi odporność organizmu.

Oprócz tego ten wspaniały produkt produkowany przez  mądre i pracowite pszczoły zawiera ogromną ilość substancji bakteriobójczych, takie jak inhibina, działająca jak naturalny antybiotyk,  mnóstwo witamin, w tym witaminę A i E, witaminy  z grupy B , PP ,  i bardzo dużo różnego rodzaju mikroelementów, krzem, magnez, miedź, selen, cynk,  a nawet jod.

Pszczoły produkują bardzo dużo rodzajów miodów, w zależności z jakich roślin, nektarów kwiatowych, pyłków roślin korzystają.

Miód dzielimy na miód spadziowy, miód nektarowy, czyli kwiatowy i mieszany.

Miody różnią się od siebie kolorem , od bardzo jasnego odcienia żółtego do ciemnego brązu, a nawet zielonkawego czy białego koloru.