Warning: Use of undefined constant wp_cumulus_widget - assumed 'wp_cumulus_widget' (this will throw an Error in a future version of PHP) in /home/pozycjax/domains/mgc.wroclaw.pl/public_html/wp-content/plugins/wp-cumulus/wp-cumulus.php on line 375
Miody | Miody Gęsto Cieknące - tutaj serwujemy miód !

Miody Gęsto Cieknące – tutaj serwujemy miód !

Piszemy o miodzie, pszczołach, pasiece wszystkich tematach pszczelarskich….

Czołem! Dzięki, że wpadasz na naszego bloga. Śmiało włącz się do
dyskusji i zasubskrybuj kanał RSS aby być na bieżąco. Na razie!

Kategoria : Miody

Spadź – powstawanie miodu spadziowego cz.2

Skład węglowodanów w spadzi jest bardzo zbliżony do składu w so­kach roślinnych.

W niektórych jednak latach występuje w spadzi trój -cukier melecytoza, którego nie ma w sokach roślinnych. Cukier ten powstaje przypuszczalnie pod wpływem wzmożonego w niektórych la­tach działania enzymów przewodu pokarmowego owadów korzystających z soków roślin. Poza tym miód spadziowy zawiera znacznie więcej substancji mi­neralnych niż nektar.


Spadź powstaje głównie na drzewach iglastych, gdyz tam najczesciej żerują mszyce produkujące jej duże ilości.

Mszyce bytują również niekiedy na drzewach liściastych i dzięki temu pszczelarze maja możliwość zaoferowania klientom miodu spadziowego liściastego. Różni się on smakiem i zapachem, jednak nie umniejsza to w niczym właściwościom tego miodu, które są w zasadzie prawie identyczne jak w miodzie ze spadzi iglastej.

 

 

 

 

Spadź – powstawanie miodu spadziowego cz.1

Spadź jest drugim ważnym surowcem, z którego pszczoły wytwarzają miód.

Występuje ona w postaci kropel na różnych częściach roślin, głównie jednak na liściach drzew iglastych. Zasadniczym składnikiem spadzi są cukry występujące nieraz w bardzo wysokim stężeniu.

Dlatego pszczoły chętnie wsysają te słodkie krople i znoszą do ula; tam przera­biają je, podobnie jak nektar kwiatowy, na miód. Spadź i nektar po­chodzą z prasurowca, z soku roślinnego, który w przypadku spadzi z wewnętrznej tkanki roślin wydobywają owady specjalnie do tego przy­stosowane —  różnego  rodzaju  mszyce  i  czerwce.

Wspólną  cechą tych owadów jest podobnie uformowany otwór gębowy, zakończony mocna kłujką. Dzięki niej owady te mogą z łatwością nakłuwać tkanki zewnętrzne roślin i wysysać soki.

Mszyce i czerwce pobierają olbrzymie ilości so­ków roślinnych, z których zużywają tylko część znajdujących się tam węglowodanów i przede wszystkim białka. W tym intensywnym przerobie węglowodany zostają w większości wydalane na zewnątrz w postaci kropel, w miejscach gdzie te owady żerują.

Nektar – prekursor miodu..

Głównym surowcem, z którego pszczoły wytwarzają miód, jest nek­tar. Produkują go z soku roślinnego gruczoły nektarników.

 

Najczęściej nektarniki znajdują się na różnych częściach kwiatów, rzadziej na innych częściach rośliny. Dzięki wydzielaniu słodkiej cieczy nektarniki kwiatowe zwabiają owady. W czasie pobierania tej cieczy owady spełniają mimo woli czynność dodatkową — zapylają mianowicie kwiaty pyłkiem przy­niesionym na włoskach swojego ciała. Jakie jest natomiast znaczenie nektarników poza kwiatowych — dotychczas nie wiemy. Przypuszcza się, że wszystkie nektarniki spełniają przede wszystkim funkcje fizjologiczne, jako regulatory ciśnienia soków roślinnych.

Nektar jest wodnym roztworem cukrów (węglowodanów). Stężenie cuk­rów w nektarach nie jest jednakowe; zależy ono od gatunku rośliny wydzielającej nektar, od warunków klimatycznych, pory dnia lub roku i od innych czynników. W badaniach stwierdzono, że procentowa za­wartość cukrów w nektarach wynosi od 5 do 87%. Stwierdzono też wzajemną zależność między względną wilgotnością powietrza a ilością i stężeniem wydzielanego nektaru. Jeżeli powietrze jest stosunkowo wil­gotne, rośliny wydzielają więcej nektaru lecz o mniejszej zawartości cukrów.

Miód i jego pochodzenie…

Miód wytwarzany jest przez pszczoły z nektaru roślin lub ze spadzi, znoszonych do ula, przerabianych i wzbogacanych substancjami z gru¬czołów pszczelich i w końcu magazynowanych w komórkach plastrów.

Surowcami dla miodów sq więc nektar i spadz. Ponieważ surowce te pochodzą w poprzedzającym ogniwie przyrody z soku roślin (prasurowiec), zachodzi zatem pytanie, czy produkt wytworzony przez pszczoły z tego prasurowca też można uważać za miód.

Może istniałoby zadowalające uzasadnienie, gdyby nektar czy spadź swoim składem chemicznym nie różniły się od soku roślin. Wiadomo, że soki, w skład których wchodzą węglowodany w ilości 10—30%, składniki azotowe, tłuszcze, kwasy orga¬niczne, kwasy nukleinowe, witaminy, sole mineralne, pod bardzo wysokim ciśnieniem krążą w tkankach roślin i oczywiście dochodzą do nektarników kwiatowych lub pozakwiatowych.

Nektarniki nie tworzą jednak ii tylko mechanicznej przegrody w formie sita, lecz pełnią dynamiczną funkcję przetwarzania, o czym decyduje wydzielina ich gruczołów. Dzięki temu nektar jest bardziej złożonym i szlachetniejszym płynem niż sok roślinny. W stosunku do spadzi podobną rolę pełnią substancje wewnętrz¬nego wydzielania mszyc spadziujących. One oczywiście pobierają z roślin sok jako prasurowiec, ale wydalają płyn wzbogacony i zmieniony, który w następnym etapie staje się surowcem miodowym dla pszczół.

 

Nektar – prekursor miodu.. cz. 2

W nektarach roślinnych występują głównie sacharoza i cukry proste — glukoza i fruktoza, nazywane również cukrami redukującymi.

Cukry proste są bezpośrednio przyswajane przez organizm pszczół lub czło­wieka, sacharoza natomiast dopiero po jej rozłożeniu przez enzymy (fer­menty) na cukry proste.

W zupełnie świeżym nektarze innych cukrów nie znaleziono. Wielu naukowców mówi jednak o obecności w nektarze cuk­rów bardziej złożonych, wielocukrów, które można oznaczyć metodami laboratoryjnymi. Rozpoznano ich już ponad 10. Część z nich nie po­chodzi bezpośrednio z soków roślin, bo niektóre powstają w nektarze później, w czasie procesów biochemicznych wywoływanych działaniem enzymów. Są one produktem syntezy dwucukrów i cukrów prostych.

Nektar może zawierać substancje toksyczne dla organizmu pszczoły lub człowieka. Dotychczas stwierdzono z całą pewnością, że nektar i miód z rododendronu (R. ponticum) jest trujący dla pszczół i ludzi. Wiadomo jednak powszechnie, że poza kilkoma wyjątkami rośliny trujące (owoce, liście, łodygi) dostarczają nektar raczej wolny od substancji szkodli­wych. Nie można tego niestety powiedzieć o pyłkach, które zazwyczaj są równie trujące dla pszczół, jak dana roślina dla zwierząt czy ludzi.